ภายใต้ดวงอาทิตย์แห่งความทรงจำ

ก่อนอื่นคงต้องกล่าวสวัสดีปีใหม่แบบไทยๆกันก่อนนะครับ ก็ขอให้ท่านผู้เข้ามาอ่านทุกท่าน จงประสบแต่ความสุข สมหวังและโชคดี ตลอดไปจนกว่าปีหน้าฟ้าใหม่จะมาเยือนนะครับ คิดอ่านประการการใด ขออย่าให้ติดอย่าให้ขัด ที่มีความสุขอยู่แล้ว ก็ขอให้มีเพิ่มพูนล้นทวี ที่ยังไม่ค่อยมี ก็ขอให้ได้มีเพิ่มไปอีก ที่ยังไม่มีเลยนี่ปีนี้ขอให้มีสักสุขหนึ่งก็แล้วกันนะครับ ส่วนท่านใดที่ยังคอยสอดส่องมองหาคนข้างเคียง ขอให้ปีนี้มีโชคดี รถไฟเข้ามาแวะเสียแถวๆบ้าน สักขบวนแล้วกัน กราบงามๆนะครับ จะบอกว่าเริ่มต้นเรื่องนี่หาทางเข้ายากมาก แถไปอวยพรนี่ถือเป็นเทคนิค ส่วนบุคคลในการเริ่มต้นเขียนเรื่องต่างๆนาๆ ฉะนั้นขอสงวนสิทธิ์ ห้ามลอกเลียนแบบ แล้ววันนี้ผมก็กลับมานั่งจับเจ่าอยู่ที่ทำงานเหมือนเคย หลังจากที่ออกจากกรุงเทพไปเมื่อเช้าวันที่ สิบสี่ เมษายน เนื่องจากเข้าสู่เทศกาลสงกรานต์ ซึ่งปีนี้มีวันหยุดมากถึงเกือบสิบวัน ซึ่งก่อนหน้าวันหยุดจริงนี่เป็นเวลาที่ผมชอบที่สุดและไม่ชอบที่สุด อ้าว ไม่งง ครับ ไม่งง ไอ้ที่ชอบที่สุดนี่ก็คือ มันเป็นเวลาของการปลดปล่อยจินตนาการเราจะคอยมานั่งนึกเอาว่า พอหยุด เราจะไปไหน ไปทำอะไร เจอใครบ้างพบใครบ้าง จะได้ไปกิ