ภายใต้ดวงอาทิตย์แห่งความทรงจำ

               นานมากที่ผมเรื้อรังจาการไปเที่ยวและการเขียนจุกๆจิกๆ เรียกว่าปีที่แล้วทั้งปี ยันเดือนเมษาคือเดือนที่จบเรื่องราวนี้ ยังไม่มีรายการท่องเที่ยวรายการใดเข้าตามาพอให้เกิดแรงบันดาลใจ ในการเขียนเรื่องราวอันเป็นที่น่าสนใจได้เลยสักรายการเดียว เฮ้อ ไม่โดนใจวัยกลางคนว่าอย่างนั้น แต่พอมาเมื่อคืน กำลังเคลิ้มๆจะหลับ เสียงรายการทีวีรายการหนึ่ง ซึ่งเป็นรายการประกวดร้องเพลงลูกทุ่ง ที่ดูเหมือนจะเป็นรายการดาษๆทั่วไป ตามช่องทีวี มีเสียงครวญเพลงที่ทำให้ผม ต้องลืมตาตื่นจากอาการกำลังจะหลับ และลุกมานั่งดู น้องคนหนึ่ง ซึ่งกำลังขับร้องเพลงที่ผมไม่เคยได้ยินมาก่อนในชีวิต เสียงของน้องนั่นเรียกว่าถ้าใช้เวลา "เกลา" สักนิด อนาคตนี่น่าจะเทียบเคียงได้กับดาวรุ่งอย่างไม่ต้องสงสัย เพลงที่น้องเขาร้องเป็นเพลงที่มีเนื้อหาใจความท่อนหนึ่งว่า.... "ลม จูบลูบไล้ข้าวรวง จนเม็ดข้าวร่วง ทำเอาทรวงเราเสียว นึกถึงวันฉันอยู่คนเดียวหนุ่มในเมืองมาเกี้ยว แล้วขอจูบที" กับอีกท่อนว่า "มอง ข้าวใบเรียว ลมไล่จูบกราวเกรียว เสียวตรงแก้มซ้ายเรา" โดนครับ มันเป็นท่อนเพลงที่เรียกว่าก