ภายใต้ดวงอาทิตย์แห่งความทรงจำ

นานๆทีผมจะเข้ามาเขียนเรื่องสักหน จริงๆอยากเขียนมันทุกวันนั่นแหละ แต่บางทีจิตนาการ ความอยากเขียน มันเกิดขึ้นตอนที่เรามักจะไม่พร้อมที่จะบันทึก บางทีผมเดินๆอยู่ริมถนน ริมทาง พักนี้เดินบ่อยเสียด้วย เนื่องจากย้ายที่ทำงาน จำเป็นต้องเดิน เพื่อประหยัดเงิน บางทีก็มองเห็นความงดงามริมทางที่เดินผ่าน มองเห็นความสงสารที่แล่นเข้ามาเมื่องมองเห็ภาพชีวิตริมถนน บางทีก็สะเทือนใจ บางทีก็สุขใจเล็กๆน้อยๆกับแปลงดอกไม้เหี่ยวๆ ที่ขั้นอยู่ระหว่าซอกตึกสองตึก แต่ก็นั่นแหละ  จะหาปากกากับกระดาษมาจากไหนทั้งๆที่กำลังเดินอยู่ มันไม่มี ก็ต้องใช้สมองนี่แหละพยายามเก็บๆ ขยับๆ จัดวางพื้นที่ความรู้สึก ที่ได้พบได้เห็นเอาไว้ในซอกเล็กๆ เพื่อว่าหากมีเวลาและอารมณ์ ก็สามารถหยิบเอาปากกา หรือกางคอมพิวเตอร์ขึ้นมา และยกเอา สิ่งที่พบเห็นที่เก็บไว้มาบันทึกลงไปให้เป็นเรื่องเป็นราว อย่างเช่นวันว่างวันนี้เป็นต้น มีเรื่องหนึ่งที่ผมสงสัยมานาน มันเป็นความสงสัยทางวิทยาศาสตร์ แต่ก็ไม่ได้ตั้งใจจะไปค้นหาคำตอบอะไรจริงๆจังๆหรอก เพราะถึงได้คำตอบมา ผมก็แปลความหมายทางวิทยาศาสตร์ออกมาเป็นภาษาคนไม่ได้ดีเท่าไหร่