ภายใต้ดวงอาทิตย์แห่งความทรงจำ

สิบสี่ปีที่แล้วผมเคยมาเชียงใหม่ครั้งหนึ่ง คราวนั้นที่มาก็ให้ตรงกับวันสงกรานต์พอดี ตอนนั้นยังเป็นละอ่อนน้อยอยู่ คิดอะไรก็คิดเร็ว ทำอะไรก็ทำเร็วเสียจนขาดความไตร่ตรอง เรียกว่าพอคุยกันว่าอยากมาเชียงใหม่ ก็มากันเลย ขับรถขับรามาเลย ไม่ต้องจองโรงแรมหาโรงนอนใดๆทั้งสิ้น มาจัดหากันอีตอนถึงเชียงใหม่นี่แหละดี  หารู้ไม่ว่าจะหาที่นอนสักเตียงหนึ่งในวันสงกรานต์นี่ มหันต์ นะครับ เที่ยววนๆไปมาอยู่ในตัวเมืองสองรอบก็ปาเข้าไปครึ่งวัน แล้วกว่าจะได้ที่หลับที่นอนก็ เข้าไปเย็นย่ำ แถมที่พักก็ไม่ได้เอาวิวเอาทิวทัศน์สัมผัสดอยอะไรกับเขา นู่น ไปนอนอยู่หลังเรือนจำเชียงใหม่นู่น วิวหน้าต่างก็มีกำแพงตันๆแทนทิวเขา กับลวดหนามสามสี่ขดแทนไอหมอกยามเช้า จำได้ว่าเพื่อนด่ากันระงมไปงานนั้น สิบกว่าปีผ่านมาก็อีกแล้ว ผมไปเชียงใหม่แบบรีบๆอีกแล้ว งานนี้น้องชายหมายเลขห้าออกปากชวนกันไปหาของป่าแถวๆทางเหนือมาขายฝรั่ง อั้งม้อ ไอ้ครั้นจะเดินๆเทียวหาแถวๆสนามหลวงมันก็จะออกแนวมักง่ายไปสักหน่อย เพราะแถวนี้ Lonely Planet คงแจ้งไว้แล้วหละว่ามันเป็นย่านช็อปปิ้งของไทย จะหาของป่ามาขายทั้งที งั้นคงต้องหาอะไรที่มัน Am